خونه خودآدم

هیچ جاخونه خودآدم نمیشه،برگشتم ازسفر،رفته بودم امارات یاهمون که مصطلحه :دوبی 

خوب بود جای شماخالی،ده روزبودیم،سرآخربین رفتن به هتل ورفتن خونه ی برادرشوهر،برای اینکه اختلاف پیش نیاد رفتیم خونه ی اونها،وگرنه گشته بودیم ویه هتل باقیمت مناسب هم پیداکرده بودیم.قبل سفرخیلی استرس داشتم که رفتاربر ادرشوهروجاری ورفتارما،متقایلا چطورخواهدبود ولی خداروشکربهترازاونی بودکه فکرمیکردم.

البت جاری نه آشپزی کردنه چیزی،دروغ نگم یه دفه جوجه درست کردن.فرداشم باقی مونده جوجه روتوفر گذاشتن.دیگه بقیه وعده هارومن آشپزی کردم که بازخودم راضی بودم چون همسرناراحتی معده داره ودخترکوچولو هم بدغذاست اگه قراربودهمه ی وعده هاغذای بیرون بخوریم یاچیزی نخوریم(کاری که گاهی اونامیکنن ودووعده رویکی میکنن)میترکیدیم.

غذاهای بیرون هم باب طبع من نبود کی اف سی و..دوست نداشتم یه وعده غذای چینی گرفتم که برنجش نیمه پزبود انگاروتاشب خیلی اذیت شدم یه وعده هم لازانیا که لحظه آخرفهمیدم توش ماهی سالمون داره ولی دیگه سفارش داده بودم وخوردم وبهترازاون چیزی بودکه فکرمیکردم ولی  ماهی تو لازانیا آخه؟مصبتونو شکررر 

یه وعده پیتزاخوردیم که توبه کارشدیم انقدرکه شوربود.یه وعده ولی رستوران ایرانی رفتیم وای چه عالی بود پیش غذا سوپ(متاسفانه مثل بیشترغذاهای اینجاتندبود)نون وپنیروسبزی که پنیرش مال کشورسوریه بود وبسیارخوشمزه و بقیه غذاهاشم باکیفیت خوب ایران یه محیط خوب ودوستانه بود خیلی حال داداین رستوران.

حالابازمن زیادباغذاهامشکل نداشتم ولی همسرودخترخیلی شدکه گرسنه بمونن طفلیا،البته اگه خونه بودیم که من آشپزی میکردم وجاری به قول ماشمالیا `بی سروسامانی کار`یعنی همش داشت یه کاری میکرد ولی سروته کارش معلوم نبود.

ازکشورشون بخوام بگم برای سفرخوب بودراستش من غیرازسفرحج تاحالاخارج ازکشورنرفته بودم واینکه دیدم مردم توخارج ازکشورچقدرر بی استرس زندگی میکنن،چقدرباآدم محترمانه ومهربون برخوردمیکنن،چقدراگه تومسیردرست زندگیشون برن وکارکنن میتونن خونه بخرن.ماشین خوب بخرن.پس اندازکنن،وخوشحال باشن برام عجیب بود.ازبس که تواین چندین ساله هی دویدیم وهی سخت به جایی رسیدیم یااصلانرسیدیم.

هواتمیزبود وبوی مازوت نمیداد.آب فراوان  وسبک بود(من فکرمیکردم کشورهای عربی مشکل تامین آب لوله کشی دارن به خاطرکمبودبارندگی)

پولشون خیلی ارزش داشت وپول کاغذی وحتی سکه هنوزخیلی رایج بود.

ولی ازچیزهایی که مثلا دوست نداشتم وجوداون همه خارجی ساکن توامارات بود ازهمه ی کشورها اومده بودن ،کشورهای آفریقایی،آسیایی .روس،سوری .اوه انقدرمتفرق ومتنوع بودن من دیگه بدم اومده بود.اصلا خوداماراتی هاسخت میشد دید.پربودازکارگرهای کشورهای مختلف،که خوب اگه بشه اونجاخوب پول درآورد وپس اندازکرد چراکه نه 

ولی مثلا حتی پلیسشون فیلیپینی یا آفریقایی بود.من تاحالاندیده بودم پلیس یه کشور،ملیتش برای یه کشوردیگه باشه،مثلا توآمریکاپلیس سیاه پوست هست ولی فکرکنم اوناچندنسله دارن اونجازندگی میکنن.

چندروزی که مابودیم اکثرابارون وبادبود.شباخیلی سردمون میشد که خونه های اونجاانگارسیستم‌گرمایشی ندارن وباید باپتو و..ساخت 

بچه دوم جاری ده روزازنی نی کوچیک تره ولی دقیقا نصف نی نی وزن داره.خیلی خوش قیافست ،شیرخشکم میخوره ،اکثراهم یه شیشه شیرتودهنشه ولی نمیدونم‌چرااصلاچاق نمیشه که هیچ ،روهمون نمودارخودشم بالانرفته انگار.تواین چندروزمن بازوررربهش غذای کمکی و سیب رنده شده واینا دادم چون جاری معتقدبود زوده هنوز(بابابچه ۷ماهشه،استانداردهای جدیدجهانی میگه از۴ماهگی غذای کمکی روشروع کنید)

بچه رونون سنگک‌خورم کردم(خداکنه ادامه بدن)بازورر هروقت یادم می اومدکمی آب جوشیده سردشده بهش میدادم،باورتون میشه تاحالابهش آب نداده بودن؟

خلاصه دلم پیش بچه هست .درعوض تا یه نقی میزنه یه شیشه پرازشیرمیکنن دهنش،

نی نی هم تواین سفر باجنب وجوش زیادش اوایل مخصوصاخیلی اذیتمون کرد .توی کالسکه بندنمیشد وهی میخواست بیرون بیادو سینه خیزبره.

یاتو بغل باشه که واقعاازتوان ماخارج بود ولی بازکمی بغلش میکردیم.گاهی تومراکز خرید میبردمشون تونمازخونه که نی نی سینه خیزشو بره ودخترکوچولو وپسراول جاری بدوبدو ودنبال هم بازیشونو بکنن.

تویکی ازهمین نمازخونه ها بایه خانوم جوان سوری آشناشدم که باسختی باهم انگلیسی صحبت کردیم(نه من انقدرهامسلط بودم نه اون)،اونم دختر۸ماهشو آورده بود تونمازخونه،میگفت تازه مهاجرت کردن بادست خالی وشوهرش هم توهمون مرکزخرید یه فروشنده ساده بود.چه غمی توی نگاهش بود.همش چهرش میادتونظرم خداکنه زندگیشون خیلی زود روی روال بیفته..