ازعوارض

شایدازعوارض کروناباشه که مهمانانی که روزتولددختراومدند خانه مان وهمه سیروپرخوردندوبردند جزمادروخواهرومادرشوهرم هیچ کدام زنگی برای تشکربعدمراسم نزدند .حتی آن دخترخاله که نیامده بودولی برایش کیک فرستادم ومقداری ازخواروباری که شرکت بهمان داده بودوبه نظرم برای مصرف یک ماهمان زیادبود.هعییی ولی ناراحت شدم

شاید ازعوارض کروناباشه که دختردررفتن های گاه به گاهش به پارک وقتی پیش دخترتنهای دیگه ای میره وبهش بامحبت میگه بامن دوست میشی؟اون دخترمقابل میگه نه فرارمیکنه ومیره گوشه ای به تنهایی به بازیش ادامه میده که این یکی واقعافکرمیکنم ازعوارض کرونا وتنهاماندن زیادی آدمهاباشه.

حوادثی رخ دادیعنی انقدرحادثه پشت حادثه که خسته شدم وازخدااستراحت وخوشی درادامه میخوام.ازخراب شدن لوله کشی سیستم آبی  خونه مامان وپیگیری های چندروزه ورفت وآمدبه خونه اون برای تعمیرات.بعدخرابی پکیج خودمون ودرگیری ۱هفته ای برای درست کردنش.بعدتلاشم برای بارداری ودرکمال ناباوری ناکام موندنش(چون دکتربهم گفته بودهروقت اقدام کنی بی بروبرگرد بچه داری واین هم مشت محکمی بردهان من که به خودم ننازم که کاملا هم شکست خوردم.به طوری که بیخیالش شدم فعلا که شاید درادامه بنویسم چرا)

بعد کشف اینکه مدیرعامل محترم انگاربایکی ازخانوم ها سروسری دارد.درحدبه هم زنگ زدن وغش وغش خندیدن .که بارفتن پولخورکه کلانترمحل بودوبارهادرجمع های خصوصی به ماگفته بوداین دوباهم ارتباط دارند ولی من اصلااا باورم نشده بود،این دوبی ترس ازکلانترمحل چنان باهم میخندندوخوشندکه انگارمابقیه هویجیم که باتوجه به همجواری من بااتاق مدیرعامل ازاینکه اون نگاه های ناراحت منودیده وادامه داده ،دلگیرم.

حیف ازاون زن که درسالهای بی پولی که این مردشغل ناچیزی داشت(ازکارمندی ساده شروع کرده) عاشقانه پای اون ایستاد وحتی زنش ازمن هم کوچیک تره.

دیگه چی؟صاحبخونه که ۱.۵ملیون روی اجاره گذاشت وبعدکلی چک وچونه کردش۱ملیون وهمسرقبول کرد.هعییی میگه دوپسرمجرددارم که بایدماهانه بهشون کمک خرجی بدم.هردوپسر،خودشون شاغلند وبالای۳۰سال سن دارند.آیابه قول همسرخرج پول توجیبی اضافه بچه های اونومامستاجران بایدبدهیم؟چرا؟

ازخوشی هاکه شایدبراتون خنده دارباشه اینکه دوهفته ای میشه دخترکوچولومیذاره من تنهابرم حموم وپشت سرم گریه نمیکنه ومن ازاینکه بعدازکارورسیدن به خونه میتونم دوش بگیرم انقدرمشعوفم که نگووو وچه حس خوبیه.ودیگه اینکه خودش توخیابون راه میادو مثل ماه های پیش دائم توبغل نیست.

دیگه چی؟این ماه گفتم مقداری پس اندازبانکی کنم.کمی هم مادرم بهم قرض دادوحسابی بازکردم .ولی گویا زیادی پس اندازکردم چون ازبی پولی پدرم دراومدمخصوصاکه تولددخترروهم گرفتیم ومقداری هم برای اون هزینه کردم.همسربیمارشدواورژانسی رفتیم بیمارستان وبعضی جاهامن کارت کشیدم.واینطورشدکه موجودی یه کارتم ۳۲تومن.اون یکی ۱۶ تومن.کارت پس اندازاصلی که قراره هیچچ بهش دست نزنم۴۰۰تومن.امروزدست ازپادرازتررفتم ومساعده گرفتم.اهان تازه ۱۰۰تومن ازکادوهای تولدبچه روهم خرج کردم.

درموردبچه دارشدن راستش دلایلم تنهانموندن دختروهم جبران گناه قبلیم بود.خوب من صادقانه اقدام کردم.بین ماه بودبه همسرگفتم اگه بارداربشم ونتونم دیگه بین بارداریم برم سرکار،بیمه تکمیلیم قطع میشه.ولی میدونی که این باربایدمنوببری بیمارستان خصوصی وبعدهم شایدبادوبچه نتونم کارکنم.(هرچندکه اگه خدابخوادبعدشم میخوام کارکنم)راستش همسرخطابه غرایی درموردخوب بودن بیمارستان های دولتی کرد.من حقیقت خیلی ناراحت شدم انگارتصاویرتلخ روزهای بارداری اول برام تکرارشد.به خداگفتم هرچه صلاح میدونی برام پیش بیارمن هیچ اصراری به بچه دارشدن یانشدن ندادم.راستش توبارداری اول همه خانواده همسربرام تصمیم میگرفتند.حتی خواهرش که۴سال ازمن کوچیک تره کلی نظرمیدادکه دکترموعوض کنم وپیش دکترهای ارزون برم که باخجالت بایدگم آخرم همین کاروکردم.چون واقعادستم خالی بودوانقدرمغرورم وشایدهمسرانقدرتواین زمینه بیخیال که حاضرنبودم ازکسی کمک مالی بگیرم‌.

بعدپر.یود نشستم باخودم فکرکردم ودیدم بجزفکرتنهاموندن بچه من خودم هیچ علاقه ای به بچه داری مجددندارم.بعدتصمیم گرفتم این ماجراروتاچندوقت دیگه که ازنظرمالی قوی ترشدم وخودم هم آدم قوی تروبهتری شدم به عقب بندازم.بااین خانواده همسر،ثروت زیادوخساست بیحدشون.آدم واقعامیترسه که خانه داروضعیف باشه.گرچه قدرت اصلی ازخداست وثروت اصلی دردست خودش.

راستی دوستم ،همون مدیرمالی هلدینگ ۴ماهه ،دختر،بارداره،درحالی که پسراولش تازه۱.۵ساله شده حالابعدامینویسم درموردش

 وسلامم نامه شدتمام