بدم نیست

یه کم دلتنگی هست ولی آرامش وسکوت هست،آدم اگه طاقت بیاره خوبه.آدم ها همون آدمهان باهمون کم‌وکاستیا .ماکه دورمیشیم ازشون بی نقص به نظرمیان.

مثلامادرم علی رغم حسابهای پرازپولش،وقتی بهش گفتم شایدنتونم هرروززنگ بزنم گاهی توتماس بگیر،گفت پول تلفنم زیادمیشه منتظرمیشم که هروقت تونستی تماس بگیری،یاازمادرشوهروخواهرشوهردورشدم که خودش واقعانعمتیه.اوف واقعانعمت بزرگیه.همسر۹۹درصد ،شبهابعدکارش اول میرفت خونه اونا وبه اوناسرمیزدوبعدمیومدخونه .اکثراهم خونه ویلایی قدیمی شده وبه خرج افتادشون یه مشکلی داشت که بایدحل میکرد.وقتی بالاخره کفشاشومیپوشیدکه بیاد مادرشوهرم میگفت عههه داری میری؟گفتم شایدوقت داشته باشی بری تاسوپری فلان چیزو برام بگیری،عههه داری میری گفتم شایدبتونی بری تانونوایی نون بخری،ودرجواب سوال همسرکه چرازودترنگفتی میگفت یادم نبود.بایه لبخندبزرگ.

حالاهردوراحت شدیم.تنها،فقط خودمونیم وبچه هامون.شایدتوبلندمدت سخت باشه ولی فعلاکه خوبه.

راستی میخواستیم دختررومدرسه ایرانی بنویسیم بابت یادگیری الفبای فارسی.ولی مدرسه ایرانی اینجاکه خیلیم بزرگ وقشنگ بودانگارتعطیل شده یا درحال تعمیره.خلاصه که نشد.یه جایی خارج ازشهربودمثل یه شهرک که مدارس کشورای مختلف اونجابودن.مثل هندی،فیلیپینی،آمریکایی،انگلیسی،سراخررفتیم آمریکایی،اینجامدارس امریکایی زیادن.مدیرش اماراتی بودنگم ازلهجه زیبای آمریکاییش،بالاخره کسی رودیدیم خوش لهجه انگلیسی صحبت کنه.محجبه هم بود.شاید حالااونجاثبت نامش کنیم.هنوزتوفکریم.

چه مدارس بزرگ وزیبایی ،خیلی خیلی بزرگ.

کاش ماهم بچه بودیم ازدوباره این مدارس رومی رفتیم.

فعلا