۲۰ام خرداد

خداروشکرکه آغازهفته سی وششم روهم دیدم.درحالی که ساکم آمادست وحتی شناسنامم روهم توش گذاشتم.قلقلی شدم وای خداازدیدن تصویرخودم توآینه وحشت میکنم ولی بازمیگم بدنم میزبان یکی ازبندگان بیگناه خداشده واشکالی نداره که من داغون شدم.دیگه این عمربی ارزش که۴۰سالش گذشته چیه که چک وچونه ظواهرروبراش بزنم کاش که توشه ای جمع کنم که این خودش شایدتوشه ای باشه.

البته بگم برنامه شدید ورزش بعدزایمان دارم اگه خدابخواد..این روزهادعامیکنم که خداتوفیق بده وخودم بچه هاموبزرگ کنم نه هیچ کس دیگه ای .من وپدرشون باتربیت صحیح.من مثل مادرم نباشم قوی وتواناباشم.به خاطربچه هام بجنگم به خاطربچه هام تلاش کنم.به اوناحس ارزشمندی وتوانایی وزیبایی بدم.مادرم حتی یه باربهم نگفت توزیبایی درحالی که بودم.همش فکرمیکردم دربهترین حالت.. شاید..متوسط باشم.نه اینکه بازیباییم بخوام بتازونم ولی حداقل اعتمادبه نفسی میگرفتم.

یک دفه نگفت توانایی درحالی که عضواستعدادهای درخشان بودم..ولی واقعاهیچ حمایتی ازاون نمیگرفتم.حالاکه نزدیک چهل سالمه میفهمم اگه پدرومادرت قوی بودن پیشرفت میکنی اگه نه همونایی که به دست آوردی روهم ازدست میدی.

مثلاهمین دیروزازم گله کردکه تواین هفته نرفتم بهش سربزنم درحالی که من پابه ماهم واون بایدبیادبهم سربزنه.دکتربهم گفته هرروزمنتظرتولدبچه باش وتامیتونی فعالیتی نکن.خلاصه که دلم گرفته ازاین همه پرتوقعیش ازهمه ،ازاول جوونیش تاحالا..

بگذریم ..بماندکه من هم باردارم ودل نازک

ازسرکاربگم که هنوزمیرم.این هفته هفته آخرمه.خداکنه بتونم تاآخرشوبرم.بعداون ۱۲روزمرخصی استعلاجی موردتاییدبیمه دارم.بعدم که زایمان.هنوزم برام باورش سخته که به روزنوشته شده روکاغذمیرسم یانه.دکترگفت اگه الانانی نی به دنیا بیاد باتوجه به اینکه دختراولت علی رغم تولدزودهنگام، تودستگاه نرفته وتوهم آمپول بتامتازون زدی بااحتمال بالانیازبه دستگاه نداره ولی ازاونجاکه توبیمارستان خصوصی میری شایدبرای تامین هزینه هاشون ،حداقل ۱ روزبچه روتودستگاه ببرن

توروحشون اگه ببرن.من که تابشه نمیذارم.

راستش دیگه خم وراست شدنم برام ممنوع شده وتقریبا انجامش نمیدم.ولی سرکارکمتردرکم میکنن.حتی یه مادرهم توبخش مانیست یادخترازدواج نکرده سن بالا یا زن بدون بچه..شایداین نمادی ازبخشی ازجامعمون باشه..به خاطراین دردهای من و نیازم به مرخصی وکمترکارکردن اصلاگاهی براشون عجیبه.

چهارشنبه بامدیررفتیم اداره مالیات کارمون راه نیفتاد.یعنی اون طورکه میخواستیم،رفتیم پیش معاون کل.بازداشت چک وچونه میزد که بایدهمین رقم مالیات روبدید که من یهوقاطی کردم گفتم ای بابا هی حرف خودتونومیزنید یعنی چه ؟من پرداخت نمیکنم.میگم ناحقه.بلندشدم .یه کم باچشمای خیره نگام کردوبعدگفت باشه ده درصددیگه کم میکنم.منم نیشم بازشد وبالبخندتشکرکردم واومدم بیرون.

بله گاهی سرطرف دادبزنید تاحالیش بشه.باشدکه مدیرنادون من قدربدونه.

هنوزم نیرویی برای این ۹ماه برای  جایگزینیم پیدانکردن ومنم دیگه بی خیال شدم مشکل خودشونه.حتی بایک خانوم صحبت کردن که کلا۸سال سابقه داشت ودقیقا راضی شدن دوبرابرمن بهش بدن ولی اونم بعد۱هفته پیام داد نمیام.آی دلم خنک شد.آی

نظرکه نمیذارید حداقل دعاکنید برای آ رامش این ایامم.

راستی سریال" همسرمسافرزمان "روتوفیلیمومیبینم به نظرم قشنگه.ببینید.البته گاهابرام خیلی گریه داره نمیدونم واقعاگریه داره یااثرهورمون های بارداریه.